ဧရာ၀တီဟာ.. ေဗဒါရီရဲ႕...
ျမစ္တစ္စင္းဆို.....နင္ဟာ
ေႏြကမၻာလို ငါ႔ဘ၀ရဲ႕ ....
ခ်စ္ျခင္းပါ ....ပ်ိဳ..........
ရင္ခုန္သံေတြ ကာရန္မညီႏုိင္လိ္ု႔
ငါကိုယ္တုိင္ ဖမ္းဆုပ္လို႔
မရခဲ႔တဲ႔ ေနာက္မွာေတာ႔ အျပံဳးေတြနဲ႔
နင္လာ သိမ္းပုိက္သြားခဲ႔တာ....
နင္ဟာ ေအာင္ႏုိင္သူၾကီးပမာေပါ႔.....။
တကယ္ေတာ႔........
အခ်စ္ဆိုတာ ပူေလာင္တယ္....။
ဒါေပမဲ႔ လူေတြက ပုိင္ဆုိင္ခ်င္ၾကတယ္...။
ဒါဟာ တိမ္ေတြကို အေတာင္ပံ
တပ္ေပးလုိက္သလုိပါပဲကြယ္...။
တခါ...တခါ အမုန္းမုိးအျဖစ္နဲ႔
ရြာသြန္းတတ္တယ္.......
“ပုိးဖလံမ်ိဳး မီးကိုတုိး” ဆုိသလို
“အခ်စ္မွာ မ်က္စိမရွိ” ဆုိတဲ႔စကားလဲ
ရာဇ၀င္ထဲမွာ အလကား
ထားခဲ႔တာမွ မဟုတ္ပဲ.......
မုိက္တြင္းနက္ေနတဲဲ႔ ငါ႔ႏွလံုးသားဟာေလ
နဲနဲေလာက္ေတာ႔ အသိတရား
ရွိခဲ႔ရင္ ေကာင္းမယ္.....။
ဒါေပမဲ႔ ..ေမ..နင္သိေလမလား....
သိစိတ္ကုိပဲ ထိန္းခ်ဳပ္လုိ႔ရႏိုင္တယ္....။
မသိစိတ္ ဆုိတာက ဦးေႏွာက္နဲ႔
ဆင္ျခင္ျပီး ထိန္းခ်ဳပ္လုိ႔ရတဲ႔
အရာမ်ိဳး မဟုတ္ေလေတာ႔.....
ငါ႔ဘ၀ရဲ႕ အရွင္သခင္လုိ ....
ငါခ်စ္ရတဲ႔ သမင္ပ်ိဳမေလးေရ......
အဆံုးသတ္တဲ႔ တေန႔မွာေလ.....
အရွံဳးေတြနဲ႔ငါ . နင္႔ေရွ႕မွာ
ငိုမေနပါရေစနဲ႔လားကြယ္.......
No comments:
Post a Comment